Zmartwychwstańcy
Skąd jesteśmy?
Jesteśmy z Wielkiej Emigracji. Jesteśmy z duchowych potrzeb człowieka pozbawionego ojczyzny, domu, rodziny, przyjaciół. Jesteśmy duchowymi synami Bogdana Jańskiego, „pierwszego jawnego pokutnika Wielkiej Emigracji” oraz jej apostoła. To on dał początek naszemu Zgromadzeniu 17 II 1836 roku w Paryżu.
W Wielkim Poście 1842 roku została napisana Pierwsza Reguła, która stała się podstawą życia Wspólnoty i osobistego uświęcenia, a w poranek wielkanocny 27 marca 1842 roku siedmiu braci złożyło swoje pierwsze śluby zakonne w katakumbach św. Sebastiana w Rzymie i zostało natchnionych, by poświęcić się Zmartwychwstałemu Zbawicielowi i nazwać się „Braćmi Zmartwychwstania” – bo umarli grzechowi i powstali z Jezusem do nowego życia w prawdzie i miłości.
Kim jesteśmy?
Bogdan Jański, sam będąc człowiekiem świeckim i konwertytą, potrafił nakreślić niezwykle śmiałe idee ożywienia wiary i apostolstwa ludzi świeckich, jednak dopiero dwaj z jego uczniów – Piotr Semenenko i Hieronim Kajsiewicz -mogli całe duchowe dziedzictwo przedwcześnie zmarłego Założyciela uzupełnić, pogłębić i uporządkować.
Jak w każdej wspólnocie zakonnej, najważniejszymi wartościami w naszym życiu są trzy rady ewangeliczne: czystość, ubóstwo i posłuszeństwo.
Zasadnicze elementy naszej duchowości zakonnej stanowią: przekonanie, że do wiary w zmartwychwstanie należy również praktyka zmartwychwstawania w życiu codziennym, co wyraża się w pogłębionym życiu sakramentami paschalnymi (Pokutą i Eucharystią); dążenie, by być w służbie powszechnego zmartwychwstania, tzn. pomagać ludziom w budowaniu wspólnot chrześcijańskich i wspierać nadzieję, pokój, sprawiedliwość, miłość i radość; przepowiadanie, że Wielkanoc jest godziną narodzin nadziei dla całego świata i wszystkich czasów oraz, że Pan Zmartwychwstały pragnie, już tu i teraz, zakładać swoje Królestwo i rozpocząć swoje panowanie.
Naturalnie nie chcemy chować tej nadziei tylko dla siebie, ale czynić ją wciąż żywą i nieustannie podkreślać: nadzieją chrześcijan nazywa się ZMARTWYCHWSTANIE i wszystko, czym jesteśmy, opiera się na wierze w tę Prawdę.
Co i gdzie robimy?
Zgromadzenie, zgodnie z duchem naszego Założyciela, przyjęło jako swoje apostolaty pracę parafialną i wychowawczą.
Praca w parafii polega na formowaniu jej jako „wspólnoty wspólnot” i centrum odnowy życia wiernych. Apostolat pracy wychowawczej zaś przyjęty został, by kształtować świadomy i chrześcijański laikat.
Powołaniem Zmartwychwstańców od początków ich istnienia aż po dziś dzień jest uświadamianie sobie i innym potrzeby osobistego „zmartwychwstania” i wspomagania społeczeństwa w tym samym dążeniu. Wspólnota domowa jest przy tym naszym wsparciem i „ubezpiecza” każdą posługę poszczególnego zakonnika.
Od początku Zmartwychwstańcy byli „ludem pielgrzymującym” i nie chcieli ograniczać swej działalności do jednego określonego kraju, ale usiłowali – zgodnie z misją Pana Zmartwychwstałego – być zwiastunami radości „idąc na cały świat”. Można więc ich spotkać w Europie, Ameryce Północnej i Południowej w Afryce a nawet w Australii. Dzisiaj całe nasze Zgromadzenie liczy 420 księży i braci, w tym 240 w Prowincji Polskiej.